Artikel 6 Van 12

Indiase borduurtermen voor Kashmir shawls en borduurstijlen

Borduurtermen

Meer lezen hierover, klik op deze link.

 

Pashminashawl van fijne casmerewol
Tehreekarshawl van kani weefwerk in cominatie met naaldwerk
Amlishawl met alleen naaldwerk
Rezkar stijlzeer fijn borduurwerk, met hele fijne naald en meestal met zijdedraad nadat het invulborduurwerk af is. Vaak wordt dit door mannen gedaan.
Watachikan stijlminder fijn borduurwerk, met grote steken en dikkere naalden. Weinig details. Soms met paisley
zariMet rond een draad (dori) gewikkelde goud- of zilverdraad geborduurd
matanhet veld van de shawl
jaalidaar/jaaleen patroon van florale arabesken
jamavareen geheel bedekkend patroon
butidarkleine, op gelijke afstand verspreide motieven
palade uiterste rand van een shawl met een patroon van 10 tot ca. 38 cm
khatraazeen gestreept onderwerp
kunj butieen hoekelement
hadhiade zijranden van een de shawl van max. 10 cm
rumaleen vierkante shawl
Paisley

Waar komt dit motief vandaan? Waarom heet het "paisley"?

Eén theorie is dat het zich ontwikkelde vanuit een vleugel- of bladvorm die voor het eerst verscheen in oude culturen uit het Nabije Oosten en in de loop van de tijd evolueerde tot een cipresboom of een levensboommotief. Een andere gedachte is dat het is afgeleid van het beeld van een eenvoudige enkele bloem geflankeerd door bladeren, zelfs met een paar wortels aan de basis van de stengel, zoals vastgelegd in de Perzische kunst in de 17e eeuw. Hoe het ook zij, in India en Perzië wordt dit motief een buta of boteh genoemd. Westerlingen identificeren de vele varianten ervan als een kegel, cipres, den, mango, traan of paisley. Of het nu blad of bloem was, het werd steeds uitgebreider naarmate het culturen doorkruiste en een focus werd voor nieuwe mode.

Halverwege de 18e eeuw werden sjaals en sjerpen, geweven in Kasjmir en met dit motief, in Europa geïmporteerd. Tegen het einde van de jaren 1790 waren ze belangrijke modeaccessoires geworden voor vrouwen uit de eliteklasse. Tegelijkertijd begonnen Kashmiri-wevers te emigreren naar andere regio's van Noord-India, waar ze overal waar ze zich vestigden sjaals begonnen te weven. De techniek die ze gebruikten, twill-tapijtweefsel, was uitzonderlijk tijdrovend. Het kan wel drie jaar duren om een ​​ingewikkelde sjaal te maken. Om aan de vraag van de consument te voldoen, begonnen Europeanen de sjaals te imiteren met behulp van gemechaniseerde weefgetouwen. Een van de belangrijkste centra voor de productie van dit textiel was het kleine stadje Paisley in het zuidwesten van Schotland. Geleidelijk aan werden alle sjaals van dit type, waar ze ook werden gemaakt, algemeen bekend als Paisley-sjaals. De sjaals raakten vanaf de jaren 1870 uit de mode, maar tegen het begin van de 20e eeuw had het motief zelf de naam aangenomen.

 

Specificatie Omschrijving
Land van herkomst Nederland
Materiaal Onbekend
Staat Nieuw
Overzicht
© 2015 - 2024 Pearls and Roses | sitemap | rss | webwinkel beginnen - powered by Mijnwebwinkel