Pieter Breugel en Katelyntje.
1555.‘Toen hij noch te Antwerpen woonde, hield hij huis met eene dienstmaagd of meisje, 't geen hij ook getrouwd zoude hebben, zoo hare leugenachtige geaartheid hem geen' afkeer voor haar hadde doen opvatten. Om dan van haar ontslagen te geraken, had hij met haar een verding gemaakt, dat hij al hare leugenen op een' kerfstok zoude kerven, waartoe hij een redelijk langen maakte, en dat, zoo die stok door den tijd vol wierd, van het Huwelijk niets worden zoude, gelijk ook eerlange geschiedde. Eindelijk verliefde hij op de dochter van de Weduwe van Pieter Koek, die met hare Moeder te Brussel woonde, en welke hij dikwijls op den arm gedragen had, en trouwde met haar, onder beding dat hij Antwerpen zoude verlaten, en te Brussel komen wonen, om dus het vorige meisje te eerder uit zijne zinnen te stellen, gelijk hij ook deed.
Breugel was een stil en geschikt man, niet zeer spraakzaam, maar ongemeen grappig in gezelschappen, vervarende de lieden, of zijn eigen volk, niet zelden,’ enz. enz.
Karel van Mander, het Leven der Doorluchtige Nederlandsche en eenige Hoogduitsche Schilders. Eerste Deel, blz. 186. De auteur der volgende vertelling heeft gepoogd te verklaren, hoe een zoo stil en geschikt man, als Pieter Breugel, verliefd genoeg kon zijn op eene leugenaarster, om, bij een later huwelijk met eene andere vrouw, de plaats zijner inwoning te moeten verlaten, ten einde zich der eerste niet te zeer, niet te gedurig te herinneren. |
